به گزارش روابط عمومی اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان همدان، به دنبال برگزاری نشست فوق‌العاده شورای معاونین نهاد در فامنین، نهمین برنامه از سری برنامه‌های مهارت زندگی و خانواده با موضوع نقش شبکه‌های اجتماعی و حس تنهایی، با هدف آشنایی خانواده‌ها با شبکه‌های اجتماعی و تأثیر پنهان در روابط بین اعضای خانواده در سالن شهدای گمنام کتابخانه عمومی شهید مطهری برگزار شد.
مهدی ملک‌محمدی، کارشناس ارشد روان شناسی و عضو انجمن روان شناسی ایران و سردبیر ماهنامه سپیده دانایی گفت: علت اصلی تمام بیماری‌های روانی تنهایی است و دلایل تنهایی در هر فرد با دیگری متفاوت است؛ اما مسئله نگران‌کننده تغییرات تکاملی انسان از یک موجود اجتماعی به یک موجود منزوی است و مهم‌ترین علت تنهایی این است که ما احساس می‌کنیم از سوی خانواده درک نمی‌شویم.
ملک‌محمدی افزود: تنهایی انواع مختلفی دارد که می‌توان به «تنهایی موقعیتی» اشاره کرد که به‌یک‌باره و ناخواسته و با توجه به موقعیت‌هایی مثل غربت احساس می شود؛ «تنهایی انتخاب‌شده» که خود فرد این نوع تنهایی را انتخاب می‌کند؛ «تنهایی درون فردی» این نوع تنهایی از رایج‌ترین تنهایی‌ها است؛ در این نوع تنهایی فرد با اجزای مختلف وجود خود ناآشنا است. وی در واقع با خودش و احساس‌هایش غریبه است؛ می‌خندد درحالی‌که عصبانی است؛ گریه می‌کند درحالی‌که معترض است؛ «تنهایی گذرا» نوعی از تنهایی است که به‌مرور زمان می‌گذرد، مثل تنهایی بعد از فوت همسر؛ «تنهایی وجودی» همه انسان‌ها این نوع تنهایی را تجربه می‌کنند.
وی ادامه داد: تحقیقات ۲۰ سال اخیر در جهان نشان می‌دهد که رابطه مستقیمی بین احساس تنهایی و استفاده از شبکه‌های اجتماعی وجود دارد. از مهم‌ترین ویژگی‌های فضای مجازی، گسترش اهمیت فرد و حیطه خصوصی در برابر جمع و حوزه عمومی است. افراد در فضای مجازی در عین‌حال که می‌توانند در گروه‌های مختلف حضور داشته باشند، می‌توانند خود را جدا از دیگران و تنها نیز حس کنند. نبود مراتب قدرت در فضای مجازی، باعث می‌شود فردیت افراد در جمع حل نشود. در جهان واقعی، قدرت انتخاب افراد همواره تحت تأثیر عواملی چون جبر مکان، زمان، فرهنگ، حکومت و... محدود بوده است، اما در جهان مجازی این مرزها وجود ندارد و افراد می‌توانند در مقیاس جهانی دست به انتخاب بزنند.
وی بیان کرد: رسانه‌های جدید مبتنی بر تعامل انسان و رایانه هستند و موجب می‌شوند انسان‌ها بیش‌ازپیش گوشه‌گیر، منزوی و کم‌تحرک شده و کم‌کم از زمینه عملی زندگی خود دور شوند. به‌عبارت‌دیگر شکل‌گیری اجتماعات در فضای مجازی، موجب می‌شود که اجتماعات در جهان واقعی، به‌تدریج کم‌رنگ و بی‌اهمیت شود. این بدان معنا است که منبع هویت بخشی افراد، متکثر و متنوع می‌شود و به همین جهت هویت ملی و انسجام اجتماعی یک جامعه به‌تدریج تضعیف می‌شود.