به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، نشست خاطره گویی «روایت آشنا» ویژه کتابداران یکشنبه ۲۳ آبان ماه با هدف ارج نهادن به مقام و منزلت کتابداران، حمایت از تلاش‌های بی‌شائبه آنان در عرصه جهاد فرهنگی، تکریم و پاسداشت مقام کتاب و کتابخوانی، به همت اداره کل فرهنگی نهاد و با مشارکت استان های خوزستان، قم، خراسان رضوی، مازندران، سمنان، خراسان جنوبی، گلستان، کهگیلویه و بویراحمد و کرمان، بصورت مجازی، در سالن جلسات کتابخانه مرکزی پارک‌شهر تهران برگزار شد.

در این نشست فریدون عموزاده خلیلی، نویسنده پژوهشگر حوزه ادبیات کودک و نوجوان ضمن تبریک به مناسبت فرارسیدن ایام هفته کتاب به کتابداران، طی سخنانی به بیان اهمیت خاطره و خاطره‌گویی برای کودکان پرداخت و گفت: معمولا یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین موضوعاتی که در کارگاه‌های داستان نویسی با آن رو به رو هستیم این است که «چطور یک داستان، یک شخصیت و بطور کلی جهان داستان شکل می‌گیرد؟» در واقع یکی از منابعی که به داستان نویس کمک می کند داستان و جهان داستان خود را بسازد، بازگشت به تجربه‌های زیسته‌اش است.

این نویسنده افزود: مهمترین منبع تجربه های زیسته برای هر فرد و در اینجا برای یک داستان نویس «خاطره ها» هستند. ما معتقدیم اگر یک انسان، به خصوص یک کودک ذهنش خالی از «خاطره» باشد، حتماً درباره تجربه‌های زیسته‌اش به مشکل برمی‌خوریم و نمی‌توانیم از این شخصیت یک جهان داستانی بسازیم. به همین دلیل است که خاطره ها برای ما مهم هستند و ما مدام به خاطره هایمان بازگشت می‌کنیم. خاطراتی که در ذهن ما در قالب یک عنصر ماندگار شکل گرفته‌اند، خاطراتی هستند که برای ما جذاب تر و ماندگار تر هستند و به ساختن جهان داستان مورد نظر ما کمک می‌کنند. به عنوان مثال یک تصویری که از ۵ سالگی در ذهن ما شکل گرفته، به مرور هرچه بزرگتر می شویم همراه ما می آید و آنجا که باید بروز می کند.

عموزاده خلیلی در ادامه به بیان خاطره‌ای از دوران کودکی خود در کتابخانه کودک شهر سمنان پرداخت و گفت: اینگونه خاطرات برای من دستمایه نوشتن شده است و آن جهان داستانی که از خاطره های ما سرچشمه می‌گیرد، در داستان ها خودش را نشان می‌دهد که البته برای هر کس به گونه‌ای بروز می‌کند، برای یک شاعر یک جور و برای یک معلم جور دیگر. این خاطره به من نشان داد که کتابخانه چه جایی است که می تواند حامی افراد به خصوص کودکان باشد و همچنین دارای یک مرز و حریم مشخص باشد؛ به طوری که حتی یک مامور قانون نیز خود را ملزم به رعایت این حریم می‌کند و به آن احترام می‌گذارد. هر بخش از این خاطره برای من دست مایه نگارش بخشی از داستان و یا رمان هایم مانند رمان «زرد و مشکی» شد.

این پژوهشگر حوزه ادبیات کودک و نوجوان تصریح کرد: برای من که یک نویسنده هستم، نوشتن را مدیون این خاطره‌ها هستم و دست مایه من برای نگارش همان خاطره ها و تصویرهایی هستند که  من از بچگی در تجربه‌های زیسته‌ام داشته‌ام. این باعث خوشبختی است که دوستان کتابدار این فرصت را دارند که مدام در جایی هستند که می‌توانند با خاطرات بچه ها رو در رو باشند و در ساختن خاطرات بچه‌ها، یعنی جهان هایی که در آن زندگی می کنند، سهیم باشند.

در ادامه این مراسم علیرضا معینی، گوینده با سابقه رادیو نیز به بیان خاطره‌ای از اولین حضور خود در کتابخانه عمومی پرداخت و گفت: کتابخانه‌ای که در دوران کودکی در اصفهان برای اولین بار در آن عضو شدم را خوب به یاد دارم، و هنوز هم کارت عضویتم در آن کتابخانه را دارم. شماره عضویت من ۲ و شماره عضویت دوستم یک بود. هنوز هم وقتی به اصفهان می‌روم حتما به آن کتابخانه سر می‌زنم و هر بار حضور در این کتابخانه من را میبرد به سالهای دور کودکی؛ زمانی که هنوز به دبستان می رفتم.

وی افزود: اولین کتابی که از کتابخانه امانت گرفتم و به خانه آوردم، مثنوی معنوی بود که به خاطر سنگین بودن و حجیم بودن و خط زیبای نوشته شده روی آن، این کتاب را برداشتم و به خانه بردم، در حالی که اصلاً با این کتاب و صاحب آن آشنا نبودم. همچنین عاشق آثار سعدی هستم و از کلاس سوم دبستان آثار سعدی را بالای سرم می‌گذارم و می‌خوابم.

معینی ادامه داد: بسیار خوشحال می‌شوم وقتی امروز می‌بینم بسیاری از افرادی که در حوزه حرفه‌ای هنر و عرصه فرهنگی فعال هستند، از افرادی هستند که من آنها را در این کتابخانه دیده بودم و باید بگویم برایم بسیار مهم است تفاوت آینده کودکی که به کتابخانه می‌رود و کودکی که به کتابخانه نمی‌رود.

ادامه این مراسم نیز با خوانش خاطرات کتابدارانی از استان های خوزستان، قم، خراسان رضوی، مازندران، سمنان، خراسان جنوبی، گلستان، کهگیلویه و بویراحمد و کرمان همراه بود.