به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، مهدی رمضانی، دبیرکل نهاد در سفر به استان یزد به منظور دیدار با کتابداران و بازدید از کتابخانه‌های عمومی، با خانواده امیرحسین قربانی، دانشجوی شهید پرواز ۷۵۲ هواپیمایی بین‌المللی اوکراین دیدار و گفتگو کرد.
پدر شهید امیرحسین قربانی در ابتدای این دیدار ضمن خیرمقدم به میهمانان به بیان توضیحاتی پیرامون فرزند شهید خود پرداخت و گفت: امیرحسین متولد ۱۳۷۷، پسری بسیار مؤدب، درس‌خوان و مایه خیر و برکت بود. در ۱۸ سالگی پس از قبولی در آزمونی که از سوی کشور کانادا برگزار شد، به این کشور رفت. وی از دی ماه ۱۳۹۷ طی ۵ ترم، دوره کالج را به اتمام رساند و در آن دوره به دوستان چینی‌اش زبان انگلیسی درس می‌داد. در ۲۶ آذر ماه ۱۳۹۸برای تعطیلات به ایران آمد و در دی ماه او را به خاک سپردیم.
وی ادامه داد: از ما خواست پیش از بازگشتش به کانادا امکاناتی مثل خانه و ماشین آنجا برایش فراهم کنیم؛ طی مدتی که ایران بود، به مشهد رفتیم و در این سفر در گفتگو با پسرعمویش، گفت، حس می کنم به زودی می‌میرم؛ بارها خواب مرگم را دیده‌ام اما در وداع آخر با امام رضا(ع)، گویا کسی به من گفت دیگر برنمی‌گردم. بعد از اینکه به خانه برگشتیم، دیگر از خانه و ماشین و امکاناتی که در کانادا می‌خواست چیزی نگفت. آن زمان مصادف شد با ترور حاج قاسم سلیمانی و او در تلویزیون پیگیر مراسم تشییع جنازه ایشان بود.
قربانی ادامه داد: متأسفانه ما امیرحسین را در حادثه پرواز ۷۵۲ هواپیمایی بین‌المللی اوکراین از دست دادیم. ما خانواده متوسطی بودیم. هدف او از تحصیل در رشته پزشکی، کمک به خواهرش بود که به دلیل قصور پزشکی دچار فلج مغزی شد. داغ امیرحسین از همه چیز سخت‌تر بود. وقتی خبر سقوط هواپیما را به مادرش دادم، بلافاصله گفت فرزندم شهید شده و سر ندارد. هنگام خاکسپاری، متوجه شدم امیرحسین سرش را از دست داده و گویا به مادرش الهام شده بود.
بعد از امیرحسین اتفاقات زیادی افتاد؛ دفن فرزندم هم مایه برکت بود و ساختمان نیمه‌کاره شهدای جنگ، با پیگیری‌های انجام شده، به ثمر رسید. صحبت از امیرحسین بسیار است و کتاب «تور تورنتو» به قلم محمدعلی جعفری، روایت زندگی او است.
مادر شهید امیرحسین قربانی نیز ضمن خیرمقدم به حاضران، به بیان ویژگی‌های شخصیتی فرزندش پرداخت و گفت: امیرحسین از دوران کودکی، بزرگ بود. ادب، متانت، محبت، خوشرویی و اطلاعات عمومی‌اش زبانزد بود. از هشت سالگی نماز می‌خواند. من و امیرحسین، با هم دوست و هم بازی هم بودیم. بعد از مرگش، همکلاسی‌هایش در کانادا با ما تماس گرفتند و از خاطرات او به نیکی یاد کردند. به همکلاسی‌هایش گفته بود، آمده پزشک شود چون در ایران کسی نتوانست کاری برای خواهرش انجام دهد. همکلاسی‌هایش می‌گفتند، امیرحسین فرشته بود و به ما رسم زندگی آموخت. در مدت یکسالی که کانادا بود بر روی دوستانش بسیار اثر گذاشت و رئیس دانشگاهش هر سال در سالروز شهادت امیرحسین به ما پیام می‌دهد.
در ادامه مهدی رمضانی، دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، اظهار داشت: قریب به یک سالی که در نهاد عهده‌دار مسئولیت هستم، دیدار با خانواده‌های شهدا، همواره یکی از کارهایی بوده که در استان‌ها و شهرهای مختلف انجام شده است. هر یک از شهدا و خانواده‌ها داستانی منحصر به فرد دارند که عمق عجیبی دارد.
وی تصریح کرد: مجاهدت لزوماً به معنای حضور در معرکه جنگ نیست؛ مجاهدت صبر و نگاه شما به مسئله‌ای که اتفاق افتاد، است. موضع شما، دشمن‌شادکن نبوده است. افرادی در موقعیت شما قرار گرفتند و امروز می‌بینیم که در کجا قرار دارند. کار شما حتماً اجر و پاداش دارد و حتماً ۱۴ معصوم(ع) دستگیر شما هم هستند. خصوصیات فرزند شما، مؤید آن است که فرایندی را گذرانده که مهم‌ترین آن، خانواده است. بستر این رشد، در خانواده اتفاق افتاده است. ماندگاری شخصیت‌ها به طول آن نیست و به عمق آن بستگی دارد و بعضی عمری کوتاه با اثرگذاری عمیق دارند.
