به گزارش روابط عمومی اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان کرمانشاه، نوید عزیزی، مسئول کتابخانه عمومی «رکسانا میناشی» واقع در شهرستان اسلام‌آباد غرب در استان کرمانشاه از نتایج مثبت ارتباط خود با کودکان اوتیسم عضو کتابخانه خبر داد و گفت: با اجرای طرح «مأموریت کتابخانه من» باعث ایجاد زمینه ارتباط کودکان اوتیسم با جامعه می‌شویم.
عزیزی با اشاره به شعار طرح «مأموریت کتابخانه من» گفت: از زمانی که شغل کتابداری را شروع کردم، باور داشتم که کتابخانه قطعاً نمی‌تواند تک‌بعدی عمل کند، یعنی توجیه این موضوع برایم سخت بود که ما فقط در فضای کتابخانه باشیم که فردی به کتابخانه بیاید، کتاب دستش بدهیم و برود به امان خدا. من به واسطه معلولیت برادرم که مدام گوشه‌ای از ذهنم را درگیر کرده، دائماً در این فکر بودم که برای این قشر از جامعه، در کتابخانه به عنوان یک مکان مهم تأثیرگذار چه کار شاخصی می‌توانیم انجام بدهیم که تا به حال انجام نداده‌ایم. همچنین می‌دانم این خلأ را کسانی بهتر درک می‌کنند که معلولی در منزل داشته باشند.
عزیزی در ادامه بیان کرد: ماجرا از اینجا شروع شد که دختر بچه‌ای مؤدب و متین صبح یکی از روزهای نسبتاً سرد و نم‌زده پاییز با پالتوی خزدار بلند و کفش‌هایی که به شدت برق می‌زدند، گویی که اصلاً از منزل بیرون نیامده باشند، همراه مادرش به کتابخانه آمد، از در کتابخانه که وارد شد مات و مبهوت به تابلوی اعلانات ورودی خیره شد؛ انگار نه انگار که اصلاً من وجود خارجی دارم نه سلامی نه علیکی! وقتی که آن بچه را دیدم احساس کردم که چقدر رفتارش با دیگر بچه ها متفاوت است؛ اما به خودم آمدم و گفتم نه اینطور نیست اشتباه می‌کنی. در این کشمکش ذهنی بودم که مادرش با متانت خاصی در حالی که ته‌چهره‌ای غم‌زده داشت به من سلام کرد و گفت «آقا کتابی در مورد اوتیسم دارید؟»
نوید عزیزی گفت: اوتیسم واژه‌ای بود که حقیقتاً فقط در موردش شنیده بودم و به خودم زحمت نداده بودم راجع به آن تحقیق کنم به خیال اینکه من کتابدار و چه به این واژه‌های تخصصی!
وی در ادامه تشریح کرد: پای صحبت خانواده‌های دارای کودک اوتیسم، بخصوص مادران آنها که می‌نشینی، اولین ویژگی مشترک آنها، صبر و بردباری در رفتار با این کودکان است و گاه به مواردی اشاره می‌کنند که جزء بدیهی‌ترین اصول رفتاری با این کودکان است؛ اصولی که بیشتر افراد جامعه نسبت به آن آگاهی کافی ندارند و حیطه خارج از خانه را برای آنها ناامن می‌کند. تا جایی که چاره‌ای جز در خانه ماندن ندارند. کتاب را به مادر کودک دادم اما انگار تمام کائنات همان لحظه داشت به من می‌گفت که خوش‌خیالی و راحتی کافی است. وقتش رسیده کمی از حاشیه امن بیرون بیایی و کاری بکنی. مگر یادت رفته که معتقد به این ایدئولوژی بودی که کتابخانه فقط جای امانت کتاب و قرائتخانه کنکوری‌ها نیست. ناخودآگاه یاد جمله آقای مهدی رمضانی دبیرکل نهاد افتادم که مدام تأکید بر «مأموریت کتابخانه من» داشت؛ کلیدواژه‌ای که در سال‌های اخیر خیلی از ایشان شنیده بودم اما اینجا اعتراف کنم که تا این لحظه آن را درک نمی‌کردم. گوشه‌ای از ذهنم این تصورات رژه می‌رفتند، که ناگهان به خاطرم آمد نهاد کتابخانه‌ها با این کلیدواژه دستمان را برای خلاقیت باز گذاشته و دائماً تأکید نهاد بر تفاوت برنامه‌های راهبردی کتابخانه‌ها است، برنامه‌ای که اصول و هدف اصلی آن بر بهبود وضعیت زندگی مردم آن منطقه است.
وی در خصوص اطلاعات و برنامه‌ریزی برای کودکان اوتیسم در کتابخانه توضیح داد: بعد از این قضیه در اولین فرصت به صورت جدی و با مراجعه به بهزیستی شهرستان اسلام‌آباد غرب و ارتباط با کارشناس توانبخشی اوتیسم این شهرستان اطلاعات مهمی در مورد بیماری اوتیسم و نحوه کنش و رفتار جامعه با این قشر را جویا شدم. مسؤل بخش توانبخشی اوتیسم با تأکید بر اینکه از سال ۱۳۹۷ تا به حال حدود ۶۵ پرونده اوتیسم در بازه سنی ۳ تا ۱۸ سال در مرکز پذیرش شده‌اند و متأسفانه آمار نهایی شاید سه برابر این تعداد باشد، ترس از طرد شدن از جامعه را عامل اصلی عدم مراجعه می‌دانست. بر این قضیه واقف بودم که نهاد در اجرای کارگاه‌های آموزشی برای گروه‌های خاص ارزش بسیاری قائل است و روی این قضیه به شدت تأکید دارد. القصه با این پیش‌زمینه ذهنی ما یک کارگاه برنامه‌ریزی کردیم که مادران و فرزندان مبتلا به اوتیسم در آن شرکت کنند و راستش در اولین کارگاه شکست بدی خوردم و به شدت سرخورده شدم، اما از آن جایی که به اذعان مسئول توانبخشی حضور افراد اوتیسم در جامعه مؤثرترین راه در بهبود شرایط این افراد است، اراده‌ام در این راه دوچندان شد و کارگاه‌ها را با تعداد افراد خیلی کمتر و بدون رسانه‌ای شدن ادامه دادیم. نکته جالب در این کتابخانه عضویت حداکثری کودکان در آن است که نیم بیشتر اعضا را شامل می‌شود. کتابخانه با زیرساخت بسیار مناسبی که دارد در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و ایده تبدیل شدن به یک پایگاه روشنگری و کمک به کودکان اوتیسم نیز از همین جا نشأت گرفت. کتابخانه زنده‌یاد میناشی با برنامه‌ریزی‌هایی که انجام داده دو هدف را دنبال می کند؛ اول، ایفای نقش آگاهی‌رسانی به جامعه و والدین این کودکان و دوم، ایفای نقش در زمینه بهبود و درمان که این مهم با کمک مربیان آموزش‌دیده در این زمینه و تعامل با بهزیستی و افراد خبره در این زمینه حاصل شده است.
وی ادامه داد: با افتخار تمام می‌گویم که بعد از گذشت حدوداً دو سال از اولین مراجعه، همان دختربچه‌ای که از گفتن واژه سلام هم عاجز و ناتوان بود، در کنار هجده دختر بچه دیگر، پای ثابت کتابخانه شده‌اند و به عضویت کتابخانه درآمده‌اند. حتی با من هم به خوبی صحبت می‌کنند و به اذعان مادرانشان طی پیوند با جامعه بهبود معناداری در رفتارشان ایجاد شده است. ما این افتخار را داریم که شاید جزء معدود کتابخانه‌های عمومی استان کرمانشاه باشیم که بیشترین تعداد عضویت کودکان اوتیسمی را داریم و در این جبهه فرهنگی مدام خود را ملزم به خدمات روزافزون و کسب تجربه بیشتر می‌دانیم. باید اعتراف کرد که دیگر کتابخانه‌ها پوست‌اندازی کرده‌اند و نقش کتابداران هم مانند گذشته نیست، کتابخانه زنده‌یاد رکسانا میناشی به یک پایگاه آگاهی‌رسانی اوتیسم تبدیل شده و ما نه‌تنها این هدف ارزشمند را بسط خواهیم داد بلکه آن را مقدس می‌شماریم و تا آخرین نفس آن را دنبال خواهیم کرد، حتی اگر شده برای یک نفر.
گفتنی است، کتابخانه عمومی زنده‌یاد رکسانا میناشی در سال ۱۴۰۰ افتتاح شد. این کتابخانه با زیربنای ۵۵۰ مترمربع، ۴۲۰۰ جلد کتاب و تعداد ۹۰ نفر عضو فعال بزرگسال و همچنین ۱۱۰ نفر کودک و نوجوان آماده ارائه خدمت به اعضای محترم است. شهرستان اسلام‌آباد غرب دارای ۷ کتابخانه نهادی و ۳ کتابخانه مشارکتی و دارای ۴۱۰۰ نفر عضو فعال است.
