به گزارش پایگاه اطلاعرسانی نهاد کتابخانههای عمومی کشور، محمود اکرامیفر، شاعر نامآشنا و از برگزیدگان بخش بزرگسال دوازدهمین دوره جشنواره کتابخوانی رضوی در حاشیه اختتامیه این جشنواره در گفتوگو با این پایگاه، ضمن اشاره به ابعاد و بخشهای مختلف جشنواره کتابخوانی رضوی، عنوان کرد: نهاد کتابخانههای عمومی کشور از رسالت کتابداری و کتابخوانی قدمی فراتر گذاشته و خود را بهروز کرده است؛ یعنی متناسب با نیازهای جامعه برای خود فعالیت و کارکرد جدید تعریف و برنامهریزی کرده تا بتواند از دایره نیازهای مردم خارج نشود.
وی ادامه داد: این دغدغههای جدید در نهاد کتابخانهها، دامنه فعالیتهای آن را گستردهتر کرده و قطعاً توانسته مخاطبان بیشتری را هم جذب کند.
اکرامیفر تأکید کرد: قدیمترها، نهاد کتابخانهها یک نهاد نشسته بود؛ یعنی مردم باید به کتابخانهها مراجعه میکردند، کتاب امانت میگرفتند و با خود میبردند و میخواندند؛ اما شرایط کنونی جامعه چنین چیزی را نمیطلبد. یعنی رفتوآمدها، ترافیک و... اجازه نمیدهد که یک نفر برای خواندن یک کتاب به کتابخانه مراجعه کند، آن را امانت بگیرد و با خود ببرد. بنابراین امروز نهاد کتابخانههای عمومی کشور علاوه بر اینکه همچون گذشته توزیع محتوا دارد، به تولید محتوا هم میپردازد. به عبارت دیگر در گذشته کار نهاد کتابخانهها توزیع محتوا بوده و امروز هم توزیع و هم تولید محتوا با استفاده از شرایط و رسانههای جدید در دستور کار نهاد است و این عملاً اثرگذاری نهاد کتابخانهها در میان تولیدکنندگان محتوا را بیشتر میکند.
برگزیده دوازدهمین دوره جشنواره کتابخوانی رضوی ادامه داد: به نظر من نهاد کتابخانهها برای بهروز بودن، ماندن و بودن بر اساس مکتب فونکسونالیسم یا کارکردگرایی باید بتواند فعالیتها و کارکردهای متناسب با نیاز روز مخاطبان خود را تعریف کند، که این کار را انجام داده؛ بنده آن را به فال نیک میگیرم؛ چراکه علاوه بر توزیع محتوا -که رسالت سنتی نهاد کتابخانهها بوده- به سمت تولید محتوا روی آورده است که اتفاق مبارکی است.
اکرامیفر درباره سطح جشنواره عنوان کرد: به هر حال جشنوارهها متناسب با افرادی که در آنها شرکت میکنند، حتی متناسب با محتوایی که ارائه میدهند، در سطحی از اهمیت قرار دارند؛ منتهی از آنجا که بنده کار دیگران را ندیدهام، هر نوع اظهار نظری کنم به قدری میتواند نادرست باشد.
این شاعر نامآشنا در بخش دیگر صحبتهای خود با اشاره به اثر برگزیده خود در دوازدهمین جشنواره کتابخوانی رضوی که شعری با موضوع دوستی است، ضمن اشاره به بیت «با سگ گله رفاقت داشتن رسمی خوش است اما/ بهتر آن باشد که با گرگ بیابان مهربان باشیم»، عنوان کرد: همانطور که این شعر اشاره میکند، اگر با گرگ مهربانی کردیم، نشان میدهد آدم مهربانی هستیم، مهربانی با سگی که برای ما دُم تکان میدهد که هنری نیست.
اکرامیفر ادامه داد: احساس ما آدمها این است که دوستی یعنی من و دیگران با هم رفیق باشیم، اما اینطور نیست؛ اشکال عمدهای که امروز در جامعه ما و جامعه جهانی به وجود آمده، این است که ما جامعه دوستی را محدود به آدمها کردیم؛ در حالیکه با حیوانات، طبیعت، درخت و... میتوانیم دوست باشیم؛ چنانکه شاعر میگوید :«علفی را بکنم، خواهم مُرد» و رابطه متقابل دوستی انسان با محیط را نشان میدهد.
وی افزود: من هم با توجه به حدیث رضوی که در ارتباط دوستی است، همین رابطه را انتخاب کردم و از زبان درختی در خیابان ولیعصر(عج) تهران، دوستی بین درخت و انسان را مطرح کردم که جایی میگوید: «قد بلندترین شهروند تهرانم/ نه از دوستی با مردم ذرهای شدم دلگیر/ نه از درخت شدن لحظهای پشیمانم». اینچنین رابطه و دوستی انسان با محیط و دوست داشتن انسان از طبیعت را طرح کردم و خواستم آن تعریف امام رضا(ع) از دوستی را به قدری توسعه دهم.
برگزیده دوازدهمین جشنواره کتابخوانی رضوی در پایان و در پاسخ به این سؤال که این جشنواره چقدر میتواند در جامعه، بهویژه برای قشر کودک و نوجوان مؤثر باشد، گفت: اساساً زمانی که بحث اندازه پیش میآید، احتیاج به یکسری کار پژوهشی و آماری است. اما قطعاً اثرگذار است؛ شاید عمده مراجعهکنندگان به کتابخانهها -چه از حیث دریافت محتوا و چه از حیث شرکت در کلاسهایی که در کتابخانههای عمومی شهرهای مختلف برگزار میشود- کودکان و نوجوانان باشند؛ که این امر مقدمهای است تا کودک و نوجوان ما به تولید محتوا روی بیاورند؛ لذا اینجا جای آن کارکرد جدید نهاد کتابخانهها است. جوانها و نوجوانهایی که برای تولید محتوا و حضور در جلسات شعر و سخنرانی و داستان و... به کتابخانه مراجعه میکنند، نهاد کتابخانهها را از یک نهاد نشسته و کنشپذیر به یک نهاد کنشگر و فعال تبدیل میکنند.