به گزارش روابط عمومی اداره کل کتابخانه های عمومی استان قزوین، مراسم بزرگداشت مقام معنوی و جایگاه والای علامه رفیعی قزوینی با حضور فاطمه محمدبیگی، مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین؛ زهره ترکمن، رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی؛ سیدمحمد حکاک، عضو هیئت علمی دانشگاه امام خمینی(ره)؛ حمید عابدیها، عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)؛ محمدعلی حضرتی، قزوین پژوه؛ محمدحسن سلیمانی، قزوین پژوه، اساتید، ادبا، پژوهشگران، محققان، علاقه مندان به فرهنگ و تاریخ و همکاران کتابخانه علامه رفیعی، برگزار شد. در این نشست کتاب هایی مفید در رابطه با سیره و شخصیت علامه بزرگ رفیعی قزوینی از جمله کتاب «حکمت ابوالحسن» اثر محمدرضا بندرچی با حضور نویسنده معرفی و بررسی شد.
حکاک، عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) در این جلسه در رابطه با شخصیت والای علامه رفیعی و سیره عملی و سجایای علمی وی به بیان مطالبی پرداخت و گفت: به تعبیر بسیاری از علما و بزرگان، علامه رفیعی خواجه نصیر زمان خود بوده و تلاش های وی از ارزش بسیاری در حوزه حکمت برخوردار است. وی برای نگارش کتاب وسواس بسیاری داشت و با وجود اینکه فردی بسیار باهوش، مطلع، حکیم و عارف بود، نگارش کتاب را اقدامی مهم می دانست و به راحتی به این مهم اقدام نمی کرد.
در این جلسه همچنین سایر اساتید حاضر در رابطه با آثار مرتبط با زندگی علامه رفیعی، سیره عملی علامه و آثار ایشان صحبت و تبادل نظر کردند.
گفتنی است، سیدابوالحسن رفیعی قزوینی، از بزرگترین فلاسفه و مجتهدان صد سال اخیر، در سال ۱۲۶۸ خورشیدی در قزوین به دنیا آمد. چندین نسل از خانواده پدری و مادری او، از علمای بزرگ زمان خود بودند. نسب این فقیه عالی قدر از جانب پدر به سیدمیرزامحمد زمان طالقانی (از شاگردان ملاخلیلای قزوینی) و از سوی مادر به سیدابراهیم قزوینی مؤلف کتاب «ضوابط الاصول» می رسد. وی در دوره کودکی در مدرسه صالحیه قزوین، به آموختن صرف و نحو، معانی، بیان، بدیع و کتب دستوری و بلاغی پرداخت. در سال ۱۲۹۳ به تهران رفت و از محضر اساتید مختلف استفاده کرد و پس از مدتی به علت حافظه شگرف و دانش گسترده خود در تهران به شهرت رسید و بار دیگر پس از مدتی به موطن خود بازگشت. این مرجع عالی قدر در مدت سی و چند سال اقامت در قزوین، علاوه بر تدریس متون فقهی، حکمی و درس خارج، تولیت مسجد النبی(ص) قزوین را برعهده داشت و به اقامه نماز جماعت در این مسجد و حل و فصل امور خواص و عوام می پرداخت. در این مدت جماعتی از طلاب علوم عقلی و پژوهندگان حکمت و علوم نقلی از شهرهای مختلف به قزوین می آمدند و از منبع فیض آن حکیم بهره می بردند. علامه رفیعی که حکیمی فرزانه، دانشمندی بزرگ، عارفی موشکاف، نابغه حکمت، فقه، عرفان و ریاضیات بود، در سن ۸۵ سالگی پس از یک دوره بیماری جان به جان آفرین تسلیم کرد. رساله معراج، مقاله در شرح زندگی ملاصدرا، مقاله در اراده و مشیت، رساله در حقیقت عقل، سخن در معاد، حرکت جوهریه، رساله در وحدت وجود و رساله در حدوث دهری، تنها بخشی از آثار ارزشمند به جا مانده از این حکیم و فیلسوف معاصر هستند. به منظور حفظ جایگاه والای این فیلسوف و مجتهد بزرگ قزوینی، قدیمی ترین کتابخانه عمومی استان مزین به نام ایشان است.
ارسال نظر