به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، نشست هم‌اندیشی اساتید ادوار «مدرسه جهادی خواندن» با دبیرکل نهاد دوشنبه ۷ آذر ۱۴۰۱ در سالن جلسات کتابخانه مرکزی پارک‌شهر تهران برگزار شد.

سید باقر میر عبداللهی، معاون برنامه‌ریزی، پژوهش و فناوری اطلاعات نهاد با ابراز خرسندی از برگزاری این مراسم گفت: عزیزان حاضر مصداق تجلیِ کار جهادی در حوزه فرهنگ هستند. در همه تجربه‌های جهادیِ موفق پیرامون خودمان، مانند دفاع مقدس، هیئت‌ها و انواع دیگر خدمت‌رسانی عمومی، یک ویژگی قرآنی و روایی متجلی است و آن چیزی نیست جز «امتزاج ایمان و عمل» که آن را در رفتار بزرگانی مانند مرحوم حاج عبدالله والی دیده‌ایم و ان‌شاءالله از دل این امتزاج، ویژگی‌های دیگرِ کار جهادی «مثل کار برای خدا»، «تحمل و صبوری»، «نظم و آرمان‌خواهی» و «توجه به کار جمعی» بیش از پیش پدیدار شود.

وی با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، از جمله آیه 96 سوره مریم  (إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلوا الصَّالحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا) گفت: قرآن کریم، «هماهنگیِ میان ایمان و عمل صالح»را شرط توفیق و کارآمدی فعل می‌داند و در جای دیگر نهیب می زند که «آیا مردم را به نیکی فرمان می‌دهید و خودتان را از یاد می‌برید؟» (سوره بقره، آیه 44). همچنین در روایتی از امیرمؤمنان علی (ع) آمده است که «من هرگز شما را به هیچ امر و نهیی فرمان نمی‌دهم مگر این‌که خودم در آن امر و نهی‌ها از شما پیشی بگیرم». عاملان راستین کار جهادی‌، بی‌تردید، چنین اوصافی دارند.

استمرار و فراگیرشدن «مدرسه جهادی خواندن»

معاون برنامه ریزی، پژوهش و فناوری اطلاعات نهاد درباره برگزاری «مدرسه جهادی خواندن» گفت: از آنجا که کار نهاد کتابخانه‌ها در عرصه عمومی معنا پیدا می‌کند، تجربه برگزاری مدرسه جهادی خواندن در بشاگرد از این نظر نیز تجربه‌ خوشایند، دلپذیر و هماهنگ با وظیفه فرهنگی ما در نهاد است. مهم‌ترین جلوه تجریه آموزش عمومی در بشاگرد، به ثمر رسیدن این ایده بود که کار جهادی منحصر به احداث بنا و امور عمرانی نیست. این ضرورت و تجربه موفق، امید و انگیزه‌ای را در ما ایجاد کرده که با توجه تدبیر و علاقه‌ای که مدیران دوره جدید نهاد به این گونه امور دارند، تجربه بشاگرد بزودی در عرصه وسیع‌تری به لحاظ کمّی و کیفی تکرار شود.

میرعبداللهی تأکید کرد: ما این موضوع را، فارغ از طبقه‌بندی‌های مرسوم سازمانی و تشکیلاتی، به پیش می‌بریم؛ چراکه اساساً رمز توفیق آن در این است که هر کس بر حسب احساس وظیفه و فراتر از روح و روحیه کارمندی پا در رکاب بگذارد و توانایی خود را نشان دهد.